Eğitim Modeli Üzerine İrdelemeler… (3)

6 ^0_C

İstanbul

Ramazan Demir

22 Şubat 2016 Pazartesi

Eğitim Modeli Üzerine İrdelemeler… (3)

Farklı bir bakış açısı…

2007 yılının gelecek aylarında, Köy Enstitülerinin kuruluş (67. kuruluşu yılı) felsefesi üzerinde fikir yürütmek, öneriler yapmak ve ileriye doğru hedefler oluşturmak herkesin ilgi alanına girmeyebilir; fakat, Türk Milli Eğitimine gönül veren her düşünen kafayı meşgul edebileceğini düşünmekteyim.

Türk Milli Eğitimin içinde bulunduğu “felaket” sayılabilecek tabloyu basın yoluyla öğreniyoruz; 2006 yılında OKS’ye giren öğrencilerin yaklaşık 49 bin genci sıfır puan almış… ÖSS’ye giren 1.5 milyon gencin sadece 40 bin civarında öğrenci örgün yüksek öğrenimi kazanma şansını elde etmiş; 28.bin gencimiz de ÖSS den yine sıfır puan almış (basından haberler)…

Bir ülkenin eğitim sistemindeki bu “felâket” tablosu karşısında “sus-pus” duran sayın yetkili ve de “işportacı” politikacıların ne düşündüklerini hiç ama hiç merak etmiyorum; zira onların ülke eğitimi ile çok fazla ilgilendiklerini sanmıyorum; onlar, bildikleri gibi yaşıyorlar…

Nitekim konu ile ilgili olarak yeteri kadar bilimsel toplantıların yapıldığını sanmıyorum, beklemiyorum da… Geçmişte iyi bir örnek olan Köy Enstitü modelini çağdaş değer ve sistemlerle ıslah etmek varken konuya “dudak bükme” devam etmektedir.

Zira, bugünkü siyasi iktidar zihniyet olarak Köy Enstitü eğitim projesini benimseyen bir yapıda olduğunu göstermiş değil. Bilimsel faaliyetlerin kısık olduğu bir yıldönümünde bu eğitim projesini iyi şekilde irdelemek gerekir.

Bu bağlamda Türk Milli Eğitiminde Ortaöğretimin içinde olduğu zaafın sonuçları günlük gazetelere yansıdığı şekliyle bir felaket tablosunu göstermektedir... OKS sonuçlarına göre yaklaşık 49 bin gencin sınavda sıfır (0) puan almış olması hiç mi kimseyi endişelendirmiyor?...

Bu sonuç, mevcut eğitim sisteminin iflas belgesidir.

O halde Türk eğitim sisteminin yeniden değerlendirilmesi, yapılanması şarttır. Bu yenilenme ve yapılandırma sürecinde konuya “Yeni Bakış Açıları" altında yaklaşımda bulunularak değerlendirme ve irdelenmeler yapılmalıdır.

Bu bağlamda konuya yaklaşıldığında şu ana başlıkları gündeme getirmek mümkündür: “Eğitim sistemi nasıl programlanmalı ve yönetilmeli?” sorusu öne çıkıyor.

Eğitim sistemi nasıl programlanmalı ve yönetilmeli?

Konu ile ilgili önerilerimiz şöyle özetlenebilir:

1- Evlilik öncesi eğitim (ana-baba okulları): Evlenecek gençlerin birçok yönden eğitime tabi tutulması toplum yararına bir başlangıç olabilir. İleride çocuk sahibi olacak genç evlilerin, evlendikten sonra çocuk yapma ve yetiştirme konularında neler yapması gerektiği anlatılmalı, sağlık ve toplumsal gerekler dikkate alınarak eğitim verilmelidir. Yeni evli gençlerin alelacele bebek sahibi oldukları bir gerçek. Bunun plânlı ve eğitimli olarak organize edilmesi yine genç anne babalara öğretilmelidir. Ana-baba okulları her yaştaki ebeveynler için yararlı olabileceğini akıldan uzak tutmamak gerekir. Aile içi şiddetten tutun da okul başarı derecesi için yapılan baskılara kadar ailenin eğitime ihtiyacı vardır. Toplumun büyük bir kesiminde bu eğitime ihtiyacı vardır. Evlenmeden bu eğitime tabi olma mecburiyeti aşamalı olarak getirilmeli; tıpkı talasemi kan hastalığı taşıyıcısı olup olmadığını belirlendiği test gibi. Bu eğitimi almayanlar için evlendikten sonra makul bir süre içinde bu eğitimi almaları için teşvik edici önlemler alınmalıdır.

2- Okul öncesi eğitim: Okul öncesi eğitim denildiğinde, ilk etapta akla gelenler kreş, anasınıfı, ana okuludur. Bu, mevcut yürütülmeye çalışılan sistemin kendisidir. Bunun aksayan yönleri, içerikleri, amaçları yeniden değerlendirmek gerek.

Örneğin kreş-ana okuluna alınacak çocukların yaş sınırları nereden başlayıp nerede son bulmalı?

Eğitim plânlanması, hedef ve amaçları çocuk yaşına göre yeniden yapılandırılmalıdır.

Okul öncesi eğitime başlayacak çocuğun yaş grubu ve devam edeceği sınıflar (anaokulu yada anasınıfı) ile eğiticilerin eğitim kalitesi, pedagojik formasyonu ve sınıf organizasyonu da son derece önemlidir.

Zorunlu hallerde bebek yaşındaki bireyler kreşlerde sadece korunuyorlar, bazı alışkanlıkların kazandırılması gerekirken deneyimsiz ve eğitimsiz insanların eline terk edilerek sadece sıradan “bakıcı” rolüne yakın bir rolle işe alınıyor, bebek eğitimi denilen bir olgu asla gündeme gelmiyor, kısaca kreşlerde çocuklar eğitilmiyor. Örneğin 0-6 ve 6-12 aylık, 1-5 yıllık bebeğin kreş eğitimi nasıl yapılmaktadır, bilen ve kontrol eden var mı? Bu kontrole ebeveynler de dahildir… Bu yaşlardaki bebeklerin-çocukların eğitimi, ancak ve ancak eğitimli anne şefkati ile olabilir, böyle bir yetiğe sahip olmayan bir görevlinin verebileceği “bebek eğitimi” olabilir mi?

Bu yaş grubunun esas ihtiyacı olan anne şefkatidir, anne emziğidir, anne sütüdür. Özellikle 1-12 aylık bebekler kesinlikle kreşe terk edilmemelidir. Bunlardan mahrum büyüyen çocukların beden ve ruh gelişmeleri tartışmalıdır. Bunun yerine kreş yaşı, 12-36 ay arası olarak düşünülmeli ve uygulamaların buna göre yapılması gereklidir. Kreş görevlilerinin mutlaka eğitimli olması, ilgili okuldan eğitim almış olması gerekir.

Çalışan anne için ilk 12 aylık sürenin ilk altı ayı tam maaşlı izinli, ikinci altı aylık süre de yarım maaşlı-izinli sayılıp, anne sevgisi ve koruma iç güdüsüyle çocuğun sağlıklı büyümesi, gelişmesi sağlanmalıdır. Bu sürenin sonunda mutlaka kreş yaşı aşamalı olarak yükseltmelidir, örneğin 36-48; 49-60; 61-72 ay zorunlu hale getirilmesi gibi.

3. Köy kökenli çocukların öncelikli eğitimi: Sekiz yıllık mecburi eğitimden sonra, ülkemin sathına yayılmış yaklaşık 50 bin köy ilkokulunun binaları, arsaları, demirbaşları yok olmaya terk edildi. Taşıma eğitim denilen “ucube” buluşla okul çağındaki köy çocukların ne derecede eğitim aldıkları başlı başına bir problemdir. Bölge yatılı okullara gönderilebilen az sayıdaki erkek çocukların dışında kalan çocuklar, özellikle kız çocukları, tamamen okuldan mahrum kalmaktadırlar. Okumaya çok meraklı olmayan köylümüz, davara, sığıra, ekine, tarlaya, bostana gidecek “destek kuvvet” olarak çocuklarını görmektedir. Yanında yardım eden, işine el atan ne kadar çocuk genç kalırsa, köylük yerinde kendini o derece “güçlü” hissetmektedir. Hele kız çocuğuna gelince, “… adam sende, ne olacak da kızı okutacaksın sanki; nasıl olsa kocaya gidecek!...” zihniyetinin hâlâ sürdüğü bölgelerimiz, köylerimiz pek çoktur. Bu kafa yapısı sadece köylerde değil aynı zamanda kent varoşlarında da geçerli bir durumdur…

Çözüm ne olabilir, sorusuna şöyle bir çözüm getirilebilir. Köy kökenli okul çağı çocukların bilaistisna zorlayıcı önlemlerle yatılı okullara alınıp eğitilmelidir. Bunu mümkün olan en kısa süre içinde başlatmak gerekir ki, eğitimsiz kalan bu çocukların kapılacakları maceralardan uzak kalma riski azaltılabilsin. Aksi halde varoşlarda, yıkıntılarda, köprü altlarında, parklarda yanlış alışkanlıkları etkisiyle birer “sosyal problem” haline gelirler. Terör örgütlerinin tuzağına düşmeyenler bu arada şanslı da sayılabilir…

(Devamı gelecek sayımızda)

ÖNCEKİ

Ermenilerin Milli İdeali “4T” Gerçekleşiyor!

SONRAKİ

6 ^0_C

Ramazan Demir

Eğitim Modeli Üzerine İrdelemeler… (3)

Ermenilerin Milli İdeali “4T” Gerçekleşiyor!

Atatürk’Ü Anlamak: Cumhuriyetin Temeli Kültürdür…

Önerilen Yazılar

Yorum Yap

Kategoriler

Faydalı Linkler

Son Yazılar

Feodalizmin Devlete İsyanı: Dersim Olayları... (1)

Çanakkale'de Liseli Şehitler…

Tarih Tekerrür Etmesin…

Ramazan Demir

Eğitim Modeli Üzerine İrdelemeler… (3)

Ermenilerin Milli İdeali “4T” Gerçekleşiyor!

Atatürk’Ü Anlamak: Cumhuriyetin Temeli Kültürdür…

Önerilen Yazılar

Benim Atam Osmanlıdır Diyenlere...

Demokrasi Sınavı…

Yorum Yap

Kategoriler

Faydalı Linkler

Son Yazılar

Feodalizmin Devlete İsyanı: Dersim Olayları... (1)

Çanakkale'de Liseli Şehitler…

Tarih Tekerrür Etmesin…