“74 Tıbbiyeliler”

6 ^0_C

İstanbul

Ramazan Demir

21 Haziran 2018 Perşembe

“74 Tıbbiyeliler”

“74 Tıbbiyeliler”

Prof. Dr. Ramazan Demir

Bu yazımda, size çok güzel bir olayın hikâyesini anlatmak istiyorum.

Yıl 1974…

İstanbul Tıp Fakültesinden 410 hekim (doktor) mezun olur… Her biri güzel Yurdumun farklı köşelerine dağılır; vatana hizmet için, halkına sağlık-şifa dağıtmak için…

Bir kısmı pratisyen olarak hizmete devamda karar kılarken bir kısmı da farklı alanlarda uzmanlaşarak görevlerini sürdürür.. Bir kısmı üniversitelerde akademisyen olur, idarecilik yapar…

Bu doktorların çok özgün bir devre-sınıf oluşturduğu belli; aradan yıllar geçmesine rağmen iletişimleri devam eder, arkadaş olarak, aynı sınıftan birer fert olarak, tıbbiyeli sınav grupları olarak… Her biri bir diğerinin özelliğini tam bilmese de aynı sınıfta olmanın verdiği arkadaşlık-dostluk bağı zaman içinde perçinleşmiş; aynı atmosferde nefes almanın, aynı hocalardan eğitim almanın verdiği dayanışma, sevgi ve saygı bütünlüğü içinde yoğrulurlar; herhangi bir ideoloji ve inanç farklılığı gözetmeksizin…

Hepsi vatansever, bayrak sever, milliyetsever, görev sever bir ruhla varlıklarını sürdürürler… Aralıklı olarak küçük gruplar halinde devam eden ilişkileri belli bir formata uygun hale getirirler; dernek-cemiyet-kulüp olmaksızın…

Her yıl bir yerde toplanarak geçmişi anarlar, duyguları, anıları paylaşırlar; öğrencilik yıllarına geri dönerler, adeta biz zaman tüneline girerler…

Ve otuz sekiz yıl geçer aradan…

Her yıl bir araya gelerek…

Bu süre zarfında gerçekleşen birliktelikler bir isimle anılmaya başlanır; “74 Tıbbiyeliler” olarak ünlenirler…

Tesadüf bu ya; dostum, aziz kardeşim Prof. Dr. Mehmet Halil Ertuğ da bu gurubun asil ve özgün bir ferdi imiş… Bunu öğrenince, 2012 yılı toplantısına “misafir” olarak katılmamızı Dr. Ertuğu ve sevgili eşi Ayaşe Ertuğ tarafından katılmamız önerildiğinde çok mutlu olduk… Ayrıca sevgili kızları Oya Ertuğ’un da katılacağı söz konusu olunca birliktelik çok daha farklı bir boyut kazandı...

Ve 2012 yılının “74 Tıbbiyeliler” toplantısı Kıbrıs’ta yapılacağı, birliktelik önerisi söylenince eşim Remziye hanımla birlikte katılmayı arzu ettim…

Neden Kıbrıs?

Bu sorunun cevabı, aslında kendi içindedir; belirtilen grubun mensupları arasında Kıbrıslı hekimler de varmış; bunlar, Tekin Munir Ormancıoğlu, Akil Teyyareci, Mehmet bey… Amaç aynı zamanda yavru vatan Kıbrıs’ın tanınması ve tanıtılmasında fahri bir görev üstlenmiş olmaları…

Bu görevi en iyi şekilde olması için olağanüstü gayretler gösteren Akil Teyyareci, Ve özellikle gezi rehberinin çok ötesinde Kıbrıs hakkında geçmişte yaşanılan acı olayları bizzat yaşayarak anlatan Dr. Tekin Münir’in verdiği vatanseverlik örneği mesajlar, pek çok eksantrik entel-dantele ders niteliğinde olduğunu ifade etmeden geçemeyeceğim…

Bir liseli öğrenci düşünün ki sabahleyin okuluna gidiyor, gece ise mevzide Rum saldırısına mukavemet teşkilatı mensubu mücahidi olarak direniyor…

Yakınlarını, arkadaşlarını aynı konumdayken kaybetmenin acısını yeniden yaşıyor Dr. Münir, sulanıyor gözler…

Kıbrıs’ın tüm bölgelerini tanıtan sosyal gezsilerin ardında, gala yemeği ismiyle düzenlenen nezih ve o kadar da mesaj ve vefa dolu düzenlemede her boyutta duygusallık yaşandı. Bunların tamamını burada ifade etmem mümkün değil, ancak Prof. Dr. Nurdan Tözün’ün yaptığı konuşma geceye damgasını vurdu. Bu konuşmadan bir bölümü aşağıya alıntı olarak dikkatlerinize sunuyorum.

“1974 Mezunları Buluşması 2012

Sevgili Dostlarım

Tekrar bir araya gelmek, olabildiğince sağlıklı olmak ve sevgili dostlarım diyebilme kadar mutlu bir olay var mı? Bunları bize yaşattığı için çok sevgili mücahit arkadaşlarımız Akil-Gülşah Tayyarecioğlu, TekinMünir’ e Sevgili Mehmet’ e ve diğer arkadaşlarımıza gönülden teşekkürler…

Sadece o değil bizi 60 lı 70 li yılların, bizlerin de içinde yaşadığız o günlere, yeni kuşağa anlatmakta zorluk çektiğimiz o felaket ve kahramanlık dolu günlere götürdükleri, bu güzel ülkenin bizim için ne kadar önemli ve ne kadar vazgeçilmez olduğunu bir kez daha anlattıkları için sağ olsunlar. Umarız yeni nesiller de bunu anlar ve cephede bin emek ve gözyaşına mal olan bu zaferi masa başında vermeyiz. Dileğimiz barış ve huzurdur. Türk’ün başka isteği yoktur.

Sevgili Dostlar

Biraz yaşlanmaktan bahsedeceğim bu kez;

Yaşlandık demeyeceğim asla!

Ama ulu bir ağaç gibi gövdemiz genişledi,

Kök saldık, yapraklarımız büyüdü,

Üzerimize konan kuşlar uçtu gitti,

Verdiğimiz meyvenin hesabını sormadık,

Gölgemizde oturanlardan talepkar olmadık.

Zaman bizden çok şey alıp götürmüş olabilir.

Ara sıra isimleri,

Bazen eşyaları koyduğumuz yeri,

Hatta bazı ilaçların ismini hatırlayamadığımız olabilir

Zihin yorgunluğudur der geçeriz

Sizi gördüklerinde: “hala çalışıyor musunuz ?”

Ya da “Daha emekli olmadınız mı” diyen bazı münafıklar olabilir.

Hatta size rastlayınca: “Maşallah sizi çok iyi gördüm” demeleri

Size çok acı gelebilir.

Hoşunuza gitse de “Hiç değişmiyorsunuz” diyenler

Beyaz yalan söylemektedir.

Oğluna dönerek: “Doktor hanım benim 25 yıllık doktorum” demek

O doktorun en az 60 yaşında olduğunu anlatmak içindir.

Siz de “O zamanlar çiçeği burnunda bir doktordum dersiniz.”

Olur biter

Ama yazdığınız bir ilaç eczacı tarafından

“10 yıldır piyasadan kalktı” dendiğinde foyanız ortaya çıkar.

Yollar daha uzun gelir

Yokuşlar dikleşir

Sabah uykuları çok ama çok tatlı gelir

Sizi nezaketen toplantılarda ön sıralara oturtmak isteyenler

Biraz kulaklarınızın ağır işittiğini

Gözlerinizin iyi seçemediğini sanki bilmektedir.

Oysa hesap edemedikleri

Ön sıralarda oturup uyuklamanın

Konuşmacıyı ne kadar rahatsız ettiğidir.

En zararlı şeyler en çok yapmayı, yemeği, yaşamayı istediklerinizdir

Elinizdeki en büyük zenginlik anılarınız, çocuklarınız ve arkanızda bıraktıklarınızdır

Ve bizi ayakta tutan yaşlandırmayan

Umutlarımızdır

İnsanlar yaşadıkça yaşlandıklarını sanırlar,

Hâlbuki yaşamadıkça yaşlanırlar.

Yaşlılık yüksek bir dağa tırmanmaya benzer

Yükseldikçe yorgun ve nefessiz kalırsın

Ama görüşün o derece genişler

Özdemir Asaf’ın bir şiiriyle bitirmek istiyorum:

YARIN

Öyle çabuk geçiyor ki günler

Hele sen bir bak hayatına

Daha dün doğmuşuz sanki

Yeni okula başlamışız

Yeni sevmişiz

Öyle çabuk geçiyor ki günler

Hele sen bir bak hayatına

Yarın bitecek sanki her şey

Yarın ölecek gibiyiz

Daha doymamışız yaşamasına

Günlerimiz dün bir bugün iki

Sakın bir şey bırakma yarına

Yarın yok ki

Sevgiler mutluluklar, sağlıklı ve umutlu bir yaşam hepinize…

(7955Prof.Dr.NurdanTözün)

Evet, sevgili “74 Tıbbiyeliler”, aranızda konuk olarak bulunmaktan ve hayran olduğum o dostluk atmosferinden hava teneffüs etmekten mutluyum. Çapa’nın Histoloji ve Embriyoloji pratiklerinde, mikroskop salonlarında birlikte olmamış olsak da, Fen Fakültesi Konferans salonunda aynı dersleri kapsayan FKB’leri dinlemiş bir 68’li olarak beni aranıza kabul ettiğiniz için sizlere, buna vesile olan kardeşim Dr.Ertuğ’a çok teşekkürler ediyorum. Sağ olunuz, var olunuz. (5.5.2012)

Prof. Dr. Ramazan Demir

rdemir@akdeniz.edu.tr

www.r-demir.com

ÖNCEKİ

Sorular... Sorular... Sorular...

SONRAKİ

6 ^0_C

Ramazan Demir

“74 Tıbbiyeliler”

Sorular... Sorular... Sorular...

Türkiye’Nin Siyasi Tercihi … (2)

Önerilen Yazılar

Yorum Yap

Kategoriler

Faydalı Linkler

Son Yazılar

Feodalizmin Devlete İsyanı: Dersim Olayları... (1)

Çanakkale'de Liseli Şehitler…

Tarih Tekerrür Etmesin…

Ramazan Demir

“74 Tıbbiyeliler”

Sorular... Sorular... Sorular...

Türkiye’Nin Siyasi Tercihi … (2)

Önerilen Yazılar

Mhp’Ye Manevi Ses Verildi…

Duyguların Dili...(Kişisel Gelişim)

Yorum Yap

Kategoriler

Faydalı Linkler

Son Yazılar

Feodalizmin Devlete İsyanı: Dersim Olayları... (1)

Çanakkale'de Liseli Şehitler…

Tarih Tekerrür Etmesin…